Claudino heeft een mooie blog geschreven en ik ( lees chat gpt ) heb hem even vertaald.
Goedemorgen!
Ere zij God voor Zijn oneindige genade.
We hebben weer een kamp afgerond met de pre-tieners van de favela Serra. Het waren twee weekenden achter elkaar, en ondanks de vermoeidheid was het geweldig om onze God te dienen. Vaak, wanneer we buiten de favela zijn, hebben we geen idee wat er werkelijk daarbinnen gebeurt. Het trieste is dat, door de fouten van de ouders, uiteindelijk de kinderen lijden.
In dit kamp hadden we een heel speciaal geval. We ontvingen Miguel, een jongen met een beperking. Ons kamp zit vol uitdagende activiteiten, en in het begin dachten we: “Laten we Miguel foto’s laten maken, zo zal hij zich niet buitengesloten voelen.” We deden dit omdat we hoorden dat zijn eigen familie hem beperkt en hem veel dingen niet laat doen vanwege zijn beperking.
Maar al snel begrepen we dat we deze beperking niet moesten accepteren. Dus vroegen we aan Miguel of hij wilde proberen mee te doen. Een beetje onzeker antwoordde hij ja. Tot onze verrassing lukte het Miguel om bijna alle activiteiten te doen!
De volgende dag kwam de grootste uitdaging: een wandeling van bijna twee uur, bergop en bergaf, dwars door het bos, alleen maar om bij een waterval te komen, daar tien minuten te blijven en dan weer terug te gaan. De grote vraag was: “Nemen we Miguel mee of niet?” We besloten hem mee te nemen, maar spraken af dat, als het niet lukte, iemand met hem terug zou gaan.
Tot eer van God ging Miguel mee én kwam hij terug met iedereen. We geloven dat dit waarschijnlijk het gelukkigste weekend van zijn leven was. 🙌
Ons volgende kamp zal over een maand zijn. We blijven actief in het werk met deze jongeren, door hen te helpen in God te geloven en ook in hun eigen potentieel. We vragen u om voor ons te bidden. Deze week hebben we al activiteiten in de favela en aanstaande zaterdag zal mijn vrouw geopereerd worden.
Moge God u zegenen met een goede week!
“— Als u kunt? — zei Jezus. — Alles is mogelijk voor wie gelooft.”
Marcus 9:23
“Het is heerlijk als de God van Jakob je Helper is, als je vertrouwt op je Heer God.”
Psalm 146:5 (BB)
Dit betekent: je mag dingen verwachten van God, want Hij is trouw en betrouwbaar.
Toen ik de bijbelschool De Katapult, gericht op kinderwerk, volgde in 2011-2013, werden wij studenten al snel gewaarschuwd dat velen die geroepen zijn als zendelingen naar het buitenland, vaak teleurgesteld weer terugkeren naar Nederland. De roeping die ze ooit duidelijk hoorden, geven ze dan op.
Onze tienergroep bij L&B ( 9 totaal)
En ik zal eerlijk zeggen: ik heb er vaak over nagedacht. Maar met de steun van een klein groepje heb ik mijn roeping voor ogen gehouden.
Niemand wil graag slecht spreken over een christelijk team of een organisatie. Maar mensen stellen gewoon teleur. Juist in de christelijke sfeer zijn de verwachtingen vaak hoger. Dan herinner ik me weer de tekst die ik bovenaan mijn blog heb geschreven: Hij heeft mij/ons geroepen, en wij geven daar nog steeds gehoor aan.
Onze vrouwen Connect groep uit de favella
In januari ben ik hier 10 jaar. Wat een reis – letterlijk en figuurlijk. Wat een emoties: het gevoel op mijn plek te zijn, maar ook gevoelens van afwijzing in een christelijke organisatie waar leiders niet tot hun verantwoordelijkheid werden geroepen.
Met een oprecht hart kan ik zeggen: “Dank U, Heer, dat U mij altijd hebt geholpen om vol te houden.” Denkend aan de lessen van Herman Boon op De Katapult, de steun van mijn naaste familie en een handjevol vriendinnen die ik nog over heb uit Nederland na 10 jaar. Mensen die voor ons bidden en ons financieel ondersteunen.
Ik ben dankbaar dat we nu alweer een jaar met kinderen uit de Favella’s mogen werken en mogen investeren in hun toekomst. Ondanks hun verhalen van afwijzing, emotionele verwaarlozing en gebrek aan eerste levensbehoeften. Wat een zegen dat we deze kinderen en tieners mogen ondersteunen in hun strijd tegen teleurstellingen en gevoelens van wanhoop. En dat we hun mogen laten zien dat Jezus de hoop is die nooit teleurstelt!
In ons element bij LAMALMA en Levanta e Brilha!
Mochten jullie meer willen weten over ons vrijwilligerswerk in Brazilië, neem gerust contact met ons op.
Volg je ons al een tijdje en zou je ons financieel willen ondersteunen?
Zakelijke donatie : fund no. 2357 Bec on a mission
We genieten enorm van de samenwerking met Michelle en Romeo. Haar ouders, de oprichters van Ywam Belo Horizonte , maar wel echte Nederlanders . Is Michelle wel echt geboren en getogen in Brazilië.
Lekkere vlotte en lieve meid, wind er geen doekjes om, een vrouw naar mijn hart ( lol ) en haar man is ook een lieverd, gespecialiseerd in ‘ Outdoor Adventures ‘. Samen hebben ze twee kinderen Igor en Eva. Zij zijn de oprichters en leiders van LAMALMA. Wat betekent: ziel uit de modder / ellende .
De maand mei staat in het teken van Moederdag. Er worden in totaal 3 kampen georganiseerd. Speciaal voor moeders en hun kinderen.
Op de dinsdag voor elk kamp worden er boodschappen gedaan en bereiden we ons voor op het komende weekend. We werken met verschillende projecten uit de favela’s, de achterstandswijken in Belo Horizonte. In het derde en tevens laatste kamp met moeders komt ‘ Levanta e Brilha’ oftewel ‘Sta op en Schitter’ in het Nederlands. Vijf moeders en 9 kids waaronder 2 babies in kwetsbare situaties, komen een paar dagen op kamp.
Heerlijk even uitrusten, spelen en in de natuur zijn. Even ontsnappen uit hún realiteit. De meeste mensen in de favella worden omringd door armoede, drugs en alcohol. En alle problemen die dat weer met zich meebrengen vaak heerst er geweld, mishandeling en misbruik in de huizen.
snapshots van het kamp
LAMALMA helpt ze dit weekend op te staan en te schitteren. Michelle geeft een bemoedigend woord over op ‘ Wie’ we onze vertrouwen en hoop op zetten. In het bijbelboek Ex. 2:23,24 kunnen we lezen dat God hoort en ziet wat er met ons gebeurd. God weet en herinnert zich de belofte die Hij ons heeft gegeven door het offer van Jezus , zijn enige zoon die na 3 dagen weer op stond uit de dood. Zodat een ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat maar eeuwig leven. De moeders zijn zichtbaar geraakt als zij beseffen dat ze op Jezus hún vertrouwen kunnen leggen. Er rollen tranen over hun wangen.
Tegelijkertijd worden bij de groep kinderen o.l.v Igor , Eva en Bryan ( vriend van Igor en vrijwilliger) gesproken over het ‘verloren schaap’ en hun doen een spel waar ze chocolaatjes kunnen winnen. Iedereen wint natuurlijk en alle kinderen worden natuurlijk blij van zoetigheid. We hebben alleen maar lachende gezichten gezien dit weekend.
Opgestaan en geschitterd !!
Moeder en kind kamp
Verder hebben we met ons ander project Camef de sleutels gekregen van ons nieuwe pand. We hebben al geschrobd en geboend, nu nog verder inrichten. Vol spanning klopt ons hart om ook met Camef aan de slag te gaan. Maar daar vertel ik in de volgende blog meer over.
Dit zijn de 3 kernwoorden van ons bestaan , handel en wandel. Maar waarvan de liefde de belangrijkste is.
‘Stel dat ik alles wat ik had weggaf aan de arme mensen, en stel dat ik er trots op kon zijn dat ik mijn lichaam opofferde [ vanwege mijn geloof in de Heer ]. Maar als ik dat zonder liefde deed, had ik er niets aan.’
Morgen zondag 11 mei op Moederdag vertrekken we weer naar Brazilië . Met een gevoel van dankbaarheid. Dankbaar dat we mochten zijn bij het overlijden van de man van mijn moeder. Onze bonus pa 38 jaar in ons leven. Lieve opa van de kinderen van mijn zus. Ik zelf leerde hem kennen op mijn 16e jaar. En op 29 april blies hij zijn laatste adem uit. Verdrietig maar het gevoel van vrede overheerst. Hij is 85 jaar geworden, had dementie en hart problemen, acute reuma etc. Maar klaagde echt nooit. Dankbaar dat hij zo goed voor mijn moeder was. En mijn moeder een voorbeeld is van hoe een vrouw voor haar man kan zorgen met zoveel liefde en toewijding. “ Trots op jou mam en ik hou van jou”.
Morgen laten we mijn ontzettende lieve familie achter. Dat weegt een klein beetje zwaar. Maar ook weet ik dat onze lieve Vader in de hemel die voor ons zorgt en in elk detail zichtbaar was deze laatste weken, daarmee verder zal gaan. Wat fijn dat Hij overal tegelijk kan zijn.
In tijden van verdriet dan weet je pas echt op wie je kan bouwen. Onze kleine Ellaatje ( dochtertje van Priscilla en Burhan) die een prachtige tekening maakte met de woorden: “ veel plezier in de hemel opi” , raakte ons allemaal.
De liefde …. de liefde voor de mensen die buitengesloten worden uit de samenleving heeft me naar Brazilië gebracht. Daarin ligt mijn roeping en samen met mijn lieve, zorgzame man gaan we ons voorbereiden op een mooi kamp met 8 moeders en hun kinderen. Dat alweer volgend weekend zal zijn. Het leven gaat gewoon door en dat is maar goed ook.
Dankbaar voor een ieder van jullie die met ons meeleeft en ons ondersteunt.
Allereerst wensen wij iedereen een gezond maar vooral een gezegend nieuwjaar. Shalom: dat het jullie op elk gebied van jullie leven goed zal gaan.
Spreuken 16:9 BB
‘Mensen denken na over de beslissingen die ze moeten nemen, maar de Heer bepaalt wat er uiteindelijk gebeurt.’
Spreuken 16:9 BB
https://bible.com/bible/1276/pro.16.9.BB
Voor degenen die ons volgen via social media zullen vast opgemerkt hebben dat er wat veranderingen hebben plaatsgevonden. Laat ik beginnen met vertellen dat de afgelopen maanden behoorlijk emotioneel waren. Er hebben op de basis wat veranderingen plaatsgevonden onder het leiderschap. En er hing al bijna 2 jaar een wat gespannen sfeer op de ‘ werkvloer’. Ook leiders zijn natuurlijk gewoon mensen maar als zij er achterkomen dat ze nog iets op moeten ruimen uit hun verleden dan heeft dat invloed op de hele groep.
Recife , in de Favella moeder zit in de gevangenis
We blijven ons natuurlijk 100 procent inzetten maar ondertussen groeit er een verlangen naar iets anders. Iets wat eigenlijk wat op de achtergrond is geraakt en dat is het werken met kinderen. Tuurlijk kwamen we tijdens ons werk op straat genoeg kinderen tegen maar op de ‘ Open huis ‘ momenten in de Rescue house komen er 95 % mannen en 5 % vrouwen. De meesten hebben kinderen waar ze nauwelijks contact mee hebben. Waar verblijven deze kinderen?
Wettelijk gezien worden zwangere, kwetsbare vrouwen in hun aanloop naar het baren van hun kindje in het ziekenhuis al benaderd met dat het beter is om het kindje ter adoptie af te staan. Mocht moeder dat niet willen moet ze aan kunnen tonen dat ze wél voor het kindje kan zorgen. Als dat niet lukt dan wordt het kindje door de rechter in een tehuis geplaatst. Met alle gevolgen van dien. Kinderen worden daar 90% van de tijd niet goed behandeld en blootgesteld aan allerlei andere soorten misbruik, mishandelingen of gewoon gemis aan veiligheid . Daar komt nog eens bij dat er in 2024 meer dan 1.010 Kinderen geregistreerd vermist zijn opgegeven. Ook is het niet vreemd dat kinderen worden verkocht.
Toen ik zelf in een kindertehuis was om Dianne (moeder) met dochtertje van ongeveer 4 maanden te herenigen, ging er een leidster tegen een meisje van ca. 8 jaar te keer . Het meisje zat snikkend aan een tafel , de leidster begon een tirade: ‘ je hoeft geen aandacht te vragen, jij verdient geen aandacht. Jij bent een slechte invloed. Je zult nooit iets bereiken in je leven’. Leugens, zo klein als ze was, zonder vader en zonder moeder of enig familie band in een liefdeloos tehuis.
Dianne , zelf inmiddels 20 jaar met een zoontje van 5 jaar en een dochtertje van 4 maanden. Ze groeit op bij haar moeder die drugsverslaafd is en uiteindelijk overlijdt als zij zelf 8 jaar is . Van het ene te huis naar het andere uiteindelijk komt ze op straat terecht. Maar als ze op haar 15e jaar zwanger wordt komt ze in contact met CAMEF.
Dianne herenigd met haar babietje die ze na de geboorte geen borstvoeding mocht geven .
We komen via goede vrienden van Claudino in contact met Magaly, leidster en oprichter van CAMEF, Casa de Amparo para mães e filhos , vertaald is dit ; Huis van ondersteuning voor moeders en kinderen . Wat doet deze stichting opgericht in 2007 , het verwelkomt, onderwijst, traint en reïntegreert de bovengenoemde doelgroep . Camef heeft sinds kort een nieuwe visie. Zo veel mogelijk kindertehuizen , recoveryhomes voor vrouwen, tehuizen voor mishandelde vrouwen etc. te trainen maar ook huizen met Camef’s visie door heel Brazilië op te richten. Want als een kind zonder moeder of enig ander soort van familie band mist vervalt het 95% van de gevallen net als hun ouders in drugs, álcohol, criminaliteit en komt het op straat terecht. Als een moeder niet voor haar kind kan zorgen dan moet ze geholpen worden. Om de vicieuze cirkels van de straat , gevangenis en verslavingen te doorbreken moeten we helpen daar waar het nodig is. Het begint bij moeder en kind .
Magaly, leider en oprichter van CAMEF
Na onze mooie en indrukwekkende reis naar Recife, hebben we toch sterk het gevoel dat God ons roept om meer te werken aan de ‘ preventie ‘ kant. Ook de verhalen van onze vrienden Michelle en Romeo die ook ‘ toevallig ‘ een tehuis ( Rebornhouse) willen oprichten met behulp van Camef hebben ons erg geïnspireerd. Ik geloof zelf niet in toeval maar in Gods leiding en bevestiging.
We hebben nog zoveel meer te vertellen en we hopen dat op zaterdag 12 april om 14 uur te doen in de Emmanuel gemeente te Deventer.
We hopen jullie dan even persoonlijk bij te praten en eventuele vragen te beantwoorden. Stuur je me even een berichtje als je komt? Maar voor nu,
Graag willen we iedereen ontzettend bedanken voor jullie steun in dit afgelopen jaar.
Merry Christmas & a Happy New Year
Samen hebben wij tieners bezocht in de gevangenissen , een kamp georganiseerd voor mensen van de straat en recovery homes. De deur geopend voor een paar honderd mensen om te douchen, schone kleren aan te trekken , een ontbijtje te eten.
Samen hebben we huizen schoongemaakt na heftige overstromingen.
514 kerst kadootjes ter beschikking gesteld. (Staan ingepland om uit te delen t/m eind januari )
Samen hebben we volwassenen en kinderen op straat en in de favela’s : bemoedigd, liefde, waardigheid en respect gegeven .
Wij wensen jullie heel veel liefde en gezondheid toe voor het komende jaar 2025. Dan hopen we jullie weer even te zien en te knuffelen en bij te praten over onze nieuwe plannen.
Echte zendelingen maken natuurlijk ook graag een reis naar een andere plek met een nood. Zoals Claudino die in juli naar zuid Brazilië is gereden met een team. Na bijna 48 uur in de auto te hebben gezeten komen ze aan in Canoas. Eén van de steden die ca. 10 dagen onder 5 meter water heeft gestaan. Door de heftige regen val is er ook een rivier overstroomd en is 60% van de staat ‘Rio grande do sul ‘ onder water komen te staan, 471 steden , 600.000 huizen , 182 doden , 31 mensen vermist en dan nog maar te zwijgen over het leed onder de dieren. Het hele gebied zag eruit als een oorlogsgebied. Langs de kant van alle straten stonden meters hoge ‘ zooi’ , oftewel huisraad wat door het water kapot is gegaan.
Zo zagen de straten eruit .
Claudino een paar weken met een team in actie: het in- en uitladen van vrachtwagens met duizenden kilo’s en liters donaties van water , kleding, voedselpakketten alles wat je maar kan bedenken wat je nodig hebt als mens om te kunnen leven. Huizen schrobben en schoonmaken van (oudere)mensen die nog bewoonbaar waren maar te vies van de modder om zelf schoon te kunnen maken. Kleren donaties uitzoeken etc. En dan ook een luisterend oor zijn voor de mensen. Een man vertelde bv. Dat hij met zijn bootje maar rond ging varen om mensen op het droge te krijgen en een mevrouw vond met 3 verdronken kinderen in haar armen. Een vrouw dat letterlijk zei: ‘ wat jullie hier op straat zien is voor jullie misschien rotzooi maar dit is wel ons verhaal . Hier hebben wij hard voor gewerkt en kan nu afgevoerd worden als zooi naar de vuilnisbelt ‘.
Viezigheid in een huis nadat het water zakte
Uitdelen van donaties
Al met al kon Claudino met het team een zegen zijn voor deze mensen in nood .
Het team
Dan staat er nog een zendingsreisje gepland. We gaan eind oktober een paar weken naar Recife. Naar de basis ‘ Marco zero’ ook van Ywam. Nury en Fernando zijn daar de leiders en werken met een klein team. Zij werken nog echt met jonge straatkinderen die lijm snuiven. Iets wat Belo Horizonte ook had maar wat nu wel is veranderd. Toen ik kwam in 2016 was mijn doel te werken met straat kinderen maar dat werd uiteindelijk meer tieners , jong volwassen en de laatste tijd veel al volwassen. Mooi om te zien dat veel jongelui waarmee ik toen werkte een beslissing hebben genomen om van de straat te gaan.
In de straten v Recife
Mijn hart ligt nog steeds bij straatkinderen deze reis naar Recife is ook echt bedoelt om te ervaren of God dit ook een plek voor ons vindt. We vragen jullie ondersteuning in gebed. Dit wordt vast een hele emotionele reis. Maar ik weet gewoon dat als God spreekt dan zal alles op zijn plek vallen en met Hem springen wij over hoge muren.
Mochten jullie meer willen weten schroom dan niet om met ons contact op te nemen
Best een heftige tijd achter de rug. Het gaat ons niet in de kouwe kleren zitten als één, laat staan 3, van ‘ onze’ jongens van de straat zelfmoord pleegt. Wij als ‘ Casa Resgate ‘ oftewel ‘ Huize Redding ‘ hebben Ramon een tijdje mogen begeleiden en hij heeft ook een maand of 6 op een afkick boerderij gezeten. Maar door een ruzie met een medebewoner heeft hij zijn periode van 9 maanden niet af gemaakt. Ongeveer een maand geleden heeft hij de hoop opgegeven en heeft zijn moeder hem gevonden, hij heeft zichzelf opgehangen. Bij de dood van Elias en Hugo hebben we wat vraagtekens. Ze zijn beide met een touw om de nek gestorven maar daar ging een ruzie aan vooraf. Zou het met opzet zijn of toch niet? Helaas kunnen ze het niet meer na vertellen. Maar het leven op straat is wreed.
Dan iets leuker nieuws over ons werk in de gevangenis.
1e semester : 10 jongens van de leeftijd 15 t/m 19 jaar en dit semester 4 Nederlanders die basis cursus Engels mogen begeleiden. Met Gerdien en Rebecca als leraressen , Micha en Timon als ondersteuning. 15 lessen inclusief de toets. Elke maandag en donderdagmiddag beginnen we de lessen altijd met een herhaling van de vorige les, de nieuwe les en eindigen met een bemoediging, getuigenis en/of het Woord van God.
Onze God is onze motivatie om deze jongens te bereiken met het evangelie. Dat ze een hoopvolle toekomst hebben als ze het offer dat Jezus bracht aannemen en geloven. Tijdens de les proberen we Gods liefde aan hen te tonen. De jongens zitten vast voor verschillende delicten . Van drugsdealen , gewapende berovingen en poging tot doodslag en zelfs voor moord. De jongens groeien op in een achterstandswijk. Vaak al gelabeld om te mislukken in het leven. Niks is minder waar , het zal niet makkelijk zijn maar met onze God aan hun zijde en een beetje wilskracht moet het lukken. Dat is in ieder geval onze boodschap aan hun.
V links naar rechts: Gerdien, Timon, Micha en ik
Ywam is al jaren actief in de jeugdgevangenissen in en rondom Belo Horizonte. Vroeger gingen we nog naar 4 gevangenis, 3 jongen – en 1 meiden gevangenis. Doordat ons team is verkleind gaan we er nu naar 1. Elke groep heeft een eigen dynamiek maar wij hebben eigenlijk altijd respect ontvangen. Wij zien bij het grootste deel van elke groep veranderingen in hun houding. Van hele stoere en afwachtende houdingen naar blije gezichten als ze de les binnen wandelen. We zien dat sommigen ook echt talent hebben om een andere taal aan te leren en te spreken. Natuurlijk gaan niet alle lessen even soepel en moeten we ook best een beetje streng zijn soms. Dat hoort er natuurlijk bij. Dit semester sluiten we af met 7 jongens en de diploma uitreiking. Daar proberen we altijd een feestje van te maken . We hangen slingers op , bestellen een taart, met bittergarnituur. We zijn natuurlijk hartstikke trots op ‘ onze ‘ jongens!
persoonlijk:
Het gaat goed met ons. We hebben hier en daar wat geworsteld met onze gezondheid en emoties. Maar sinds vorig jaar hebben we een Connect groep die voor ons bid en we voelen ons daardoor gedragen. Hoe leuk is het om samen met mijn (bonus) dochter Anna Rebeca te werken. Noem ik een zegen.
Wij zien uit naar het einde van deze maand. Wij gaan weer op kamp . Wij zijn al druk bezig om ons 9e kamp te organiseren. Het thema zal zijn : “ Er is hoop”, Maar daarover in onze volgende blog meer !
Ik schrok ineens zag ik dat onze laatste blog was geschreven in september 2023. Gelukkig hebben we sommigen van jullie nog in november gezien. Wat was het fijn om weer even in Nederland te zijn. Jullie te zien , even te spreken en te knuffelen. Ondanks dat mijn moeder ongelukkig is gevallen in de badkamer en haar pols brak waren we blij dat we haar een beetje konden ondersteunen. Ze kon een paar weken geen auto rijden. Nu had ze tijdelijk mij als privé chauffeur.
Dankbaar voor mijn lieve zus en haar gezin die elke week klaar staan voor onze ouder wordende ouders. En ik zie dat, dat ook een hele missie kan zijn. Zij in Nederland en ik in Brazilië. Laloe Sis !
Mijn lieve zus met haar man en Ellaatje hun kleindochter
Dan is het alweer maart en zijn we als vrijwilligers in The Rescue house weer volop aan de slag. Ook tijdens carnaval zijn we de straat op geweest om mensen het ‘ goede nieuws’ te vertellen. We mochten voor veel mensen bidden. Carnaval in Brazilië kan er heel feestelijk uitzien maar in werkelijkheid gebeuren er heel veel nare dingen ; veel jonge kinderen in de late uurtjes op straat met heel veel dronken en gedrogeerde mensen. Meisjes verkracht etc er zijn dit jaar in onze stad 85 mensen ( geregistreerd) dood gegaan tijdens dit event.
Evangeliseren op straat tijdens carnaval
Heerlijk om weer in de gevangenis aan het werk te zijn. Toch wel echt een van mijn passies is met deze jonge jongens te werken . We gaan nu naar één gevangenis maar twee keer in de week. De groep ( 10 jongens ) is erg geïnteresseerd in het leren van Engels en gelukkig staan ze ook open voor de getuigenissen die we kunnen delen over wat God gedaan heeft in onze levens. Zo sluiten we elke les af met bemoedigende woorden van God .
We hebben op dit moment 19 mannen in de recovery home zitten. Deze week hebben zich nog 5 mensen zich aangemeld en na de juiste procedure hopen we dat we snel een plekje voor ze kunnen vinden. En de nodige financiële ondersteuning voor ze binnen krijgen. Wellington ( 21 jaar ) heeft zijn 9 maanden erop zitten. We gaan hem nu 3 maanden begeleiden om hem weer zo goed mogelijk te reïntegreren. Al met al zijn we weer enthousiast om dit jaar te beginnen en vol verwachting in wat God allemaal weer gaat doen.
We maken foto’s van de mensen die naar de recovery homes gaan , plakken ze op een bord om ze ook te gedenken in onze momenten van gebed
Ook onze eerste kamp komt er weer aan en we hopen dit kamp te kunnen organiseren in de eerste of de laatste week van mei.
Lieve mensen we willen altijd afsluiten met een dank betuiging. Want zonder jullie steun kunnen we dit werk niet doen. God zegen jullie en jullie families . Mochten jullie iets meer willen weten dan neem gerust contact met ons op.
Op adem komen als je je hebt ingespannen of gewoon om in leven te blijven. Soms heel soms vraag ik me af wat mensen denken? Ik ben in januari 2016 naar Brazilië gegaan om een dts en een children @ risk school te doen. 8 maanden training omdat mijn hart uit ging naar missies doen. Kort gezegd ; mensen helpen in nood en te vertellen wat Jezus gedaan heeft in mijn leven. Door heel veel verdriet en ellende in mijn leven; deels aangedaan en deels doordat ik verkeerde keuzes maakte, heb ik mijn troost gezocht in drank en drugs. Een echte eye opener was de reis naar India in 2011 die ik maakte met mijn thuis kerk in Deventer.
Chennai, India
Ik vond het leven maar saai en uitzichtloos. Naar school gaan , daarna werken , geld verdienen voor je huis of gezin tot je ca. 65 ste. En dan wachten tot je dood gaat. Ik werd er depressief van maar zo dacht ik erover.
Toen ik me bedacht dat ik training nodig had kwam ik via vrienden terecht bij de ‘katapult’ de bijbelschool van Herman Boon. Mijn verlangen groeide om echt iets te doen met mijn leven. Het werken voor geld voelde leeg. Maar nu na 7,5 jaar kan ik zeggen. Dat ik mijn doel heb gevonden.
Bijbelschool Herman Boon 2011-2013
Maar even eerlijk, ik vind het leven in een andere cultuur echt moeilijk. Als je denkt; maar nu is Rebecca getrouwd en heeft een bonus dochter met een super lief en schattige kleindochter en daarom is ze nog in Brazilië. Dan moet ik je echt zeggen dat is absoluut niet de reden geworden. Het helpt me wel om het hier wat gezelliger te hebben. Mijn drijfveer is nog steeds mensen helpen in nood en te vertellen van wat Jezus gedaan heeft in mijn leven. Op het moment dat ik ervaar dat mijn doel is bereikt dan zou ik Claudino vertellen dat het tijd is om naar Nederland te gaan. Dit hebben we overigens uitgebreid besproken toen we trouwden.
Elke dag zien we van heel dichtbij het verdriet van anderen. Het werken met verslaafden lijkt soms uitzichtloos maar gelukkig zien we veranderingen. De vruchten van ons werk is tastbaar. Door een hele lange adem te hebben.
Natasha onze kleindochter
We zien en ervaren dat mensen het steeds lastiger vinden om ons werk te sponsoren. Maar ons geloof en vertrouwen is nog steeds op onze lieve Heer die ons voorziet. Enorm dankbaar dat we in november naar Nederland kunnen. Even weer op adem komen. Dank jullie wel voor jullie steun en vertrouwen. Heel veel liefs en hopelijk zien we jullie dan.
